آیا تا به حال از خودتان پرسیده‌اید چرا بعضی‌ها به قهوه اعتیاد دارند و بعضی دیگر حتی نمی‌توانند یک فنجان قهوه را تحمل کنند؟ واقعیت این است که پاسخ این سؤال، تنها به سلیقه شخصی مربوط نمی‌شود؛ بلکه پای ژنتیک و DNA ما در میان است.
ژن‌ها و طعم تلخ قهوه
یکی از مهم‌ترین عوامل در تعیین اینکه چقدر از طعم قهوه لذت می‌بریم، ژنی به نام TAS2R38 است. این ژن، میزان حساسیت ما به طعم تلخ را کنترل می‌کند.
اگر نوع خاصی از این ژن را داشته باشید، طعم تلخ قهوه برای شما شدیدتر حس می‌شود و ممکن است ناخوشایند باشد. اما اگر بدن‌تان تلخی را کمتر حس کند، احتمال اینکه از نوشیدن قهوه لذت ببرید بیشتر می‌شود.
تأثیر ژن CYP1A2 بر متابولیسم کافئین
یک عامل ژنتیکی دیگر که تعیین می‌کند شما قهوه‌خور حرفه‌ای باشید یا نه، سرعت تجزیه کافئین در بدن‌تان است. ژنی به نام CYP1A2 وظیفه متابولیسم کافئین را دارد.
افرادی که نسخه سریع این ژن را دارند، کافئین را زودتر تجزیه می‌کنند و کمتر دچار بی‌خوابی، اضطراب یا تپش قلب می‌شوند. به همین دلیل، مصرف قهوه برایشان راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر است.
اما کسانی که نسخه کندتر این ژن را دارند، کافئین در بدن‌شان بیشتر می‌ماند و ممکن است به اثرات منفی آن حساس‌تر باشند.
تجربه شخصی + ژنتیک = سلیقه نهایی
اگرچه ژن‌ها نقش مهمی در علاقه به قهوه دارند، اما تجربه‌های شخصی، محیط خانوادگی و سبک زندگی هم تأثیرگذارند. مثلاً کسی که از کودکی در خانواده‌ای قهوه‌دوست بزرگ شده، احتمال بیشتری دارد که به قهوه علاقه‌مند شود—even اگر ژنتیکش آن‌چنان پشتیبان نباشد!
اگر قهوه دوست ندارید، شاید دلیلش ژنتیکی باشد
شاید شما جزو افرادی باشید که از طعم تلخ قهوه خوشتان نمی‌آید یا با نوشیدن آن دچار بی‌قراری می‌شوید. این موضوع، نه تنبلی‌ست و نه بهانه. بدن شما به‌طور ژنتیکی این‌طور طراحی شده است.
پیشنهاد می‌کنیم قهوه‌هایی با رُست ملایم‌تر یا عربیکای تخصصی با اسیدیته کمتر را امتحان کنید. همچنین قهوه بدون کافئین (دیکَف) می‌تواند گزینه خوبی باشد.
نتیجه‌گیری
علاقه یا بی‌میلی به قهوه، چیزی فراتر از سلیقه است. ژن‌های ما در شکل‌گیری این انتخاب نقش بزرگی دارند. شناخت بهتر بدن‌مان کمک می‌کند تجربه‌های خوش‌طعم‌تری داشته باشیم—چه در قهوه، چه در زندگی.
